Po wysłuchaniu w „Sprawdzam” u redaktora Skórzyńskiego pisowskiego kandydata na Rzecznika Praw Obywatelskich, czynnego posła partii PiS, Bartłomieja Wróblewskiego garść refleksji i... wspomnień. Gdyby nie wyjątkowa bezczelność i zakłamanie Wróblewskiego, to śmieszyłaby poza, jaką przybrał, by dostać stołek: robienie z siebie nagle otwartego i obiecującego złote góry. Jedynie wyjątkowy głupiec mógłby uwierzyć w przemianę fundamentalisty i kogoś, kto od szcześciu lat, jako pisowski aparatczyk aktywnie niszczy ustrój RP. Warto przypomnieć, że wepchanie Wróblewskiego na stołek RPO to nie jest wiosenny pomysł. On pojawił się już na jesieni, gdy atrapa Przyłębskiej na wniosek Wróblewskiego wyprowadziła w pandemii tysiące kobiet i mężczyzn na ulice nie tylko dużych miast, ale i malutkich miasteczek. Przestraszony Kaczyński wtedy się cofnął, ale nie zmienia to faktu, że jedynie w zdegenerowanym i przepełnionym nienawiścią do ludzi umyśle mógł powstać pomył, by czołowego animatora zad